Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD) to rodzaj zaburzeń lękowych, które mogą dotknąć zarówno dzieci, jak i dorosłych. W przypadku dzieci, OCD często rozpoczynają się w wieku szkolnym lub przedpokojowym i mogą mieć poważny wpływ na ich funkcjonowanie w szkole i w domu.
OCD to zaburzenie, które charakteryzuje się nawracającymi myślami (obsesjami) i powtarzającymi się zachowaniami (kompulsjami). Dzieci z OCD zwykle mają obsesje dotyczące bezpieczeństwa, takie jak obawy o zakażenie chorobami, niebezpieczeństwo pożaru lub wypadku, lub niebezpieczeństwo związanego ze szkołą lub domem. Kompulsje, które towarzyszą tym myślom, mogą obejmować powtarzające się czynności, takie jak mycie rąk, sprawdzanie czy drzwi są zamknięte, sprawdzanie czy wszystko jest w porządku, a także liczenie lub organizowanie przedmiotów.
OCD często wpływa na zdolność dziecka do normalnego funkcjonowania w szkole i w domu. Dziecko może tracić czas na wykonywanie swoich kompulsji, co prowadzi do spadku efektywności w nauce i trudności w relacjach społecznych. Ponadto, zaburzenia te mogą prowadzić do depresji, poczucia beznadziei i izolacji społecznej.
Jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko cierpi na OCD, ważne jest, aby porozmawiać o tym z lekarzem psychiatrą lub psychologiem. Wiele dzieci z OCD może uzyskać ulgę dzięki psychoterapii, takiej jak na przykład terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga dziecku nauczyć się radzić sobie z obsesjami i kompulsjami. Czasami lekarz może również zalecić leki przeciwdepresyjne lub leki przeciwlękowe, aby pomóc dziecku w leczeniu tych zaburzeń.
Ważne jest, aby wiedzieć, że OCD nie jest wynikiem złego wychowania ani nie jest to kwestia woli dziecka. To zaburzenie, która wymaga leczenia i opieki, aby dziecko mogło funkcjonować normalnie i cieszyć się życiem. Wspieraj swoje dziecko, a także poszukaj pomocy specjalisty, aby pomóc mu przezwyciężyć to trudne doświadczenie.
Anna Kurta
psycholog, terapeuta Integracji Sensorycznej