Poczucie bezpieczeństwa jest niezbędnym składnikiem poprawnego rozwoju każdego człowieka. Początkowy okres życia dziecka jakim jest dzieciństwo, decyduje o stanie psychicznym, a nawet fizycznym w życiu dorosłym.
Należy wyjaśnić na początek czym jest pojęcie poczucie bezpieczeństwa. To poczucie komfortu psychicznego i spokoju w danej sytuacji lub w danym miejscu. Brak poczucia bezpieczeństwa to przeciwność odczuwania komfortu i spokoju. To stan, w którym pojawia się lęk i niepokój.
Dlaczego jest to tak ważne dla rozwoju dziecka?
Mózg człowieka rozwija się już od narodzin (a nawet już w okresie płodowym). Brak poczucia bezpieczeństwa skutkuje negatywnymi zmianami w mózgu. Pod wpływem stresu najbardziej narażone są płaty czołowe. Im mniejsza więź rodzica z dzieckiem, tym mniejsza czynność płatów czołowych (odpowiadają m.in. za poczucie bezpieczeństwa) i większa czynność ciała migdałowatego (odpowiada za odczuwanie stresu). Jak widać ma to skutki fizjologiczne.
Brak zdrowej więzi upośledza, bez niej grozi dziecku poważna depresja lub stany lękowe – ogółem mówiąc, grozi to zaburzeniami psychicznymi. Potrzeba bezpiecznej więzi to potrzeba życiowa każdego z nas.
,, Poczucie oddzielenia jest stanem, który czyni bycie ssakiem takim bolesnym.’’- Paul Maclean (1993).
Istnieje teoria przywiązania stworzona przez brytyjskiego psychiatrę i psychoanalityka John’a Bowlby. Głównym wytłumaczeniem jego teorii jest to, że matka reagująca na potrzeby swoich niemowląt i zapewniająca poczucie bezpieczeństwa, tworzy tak zwany bezpieczny styl przywiązania, niezbędny do satysfakcjonującego badania świata przez dziecko.
Należy być świadomym i konsekwentnym w tworzeniu komfortowego otoczenia dla dziecka. Jest to bardzo ważne, aby dziecko rozwijało się poprawnie oraz żeby nie miało trudności w życiu dorosłym i tworzyło zdrowe relacje z rówieśnikami.
Marta Kruszewska
studentka psychologii