Znajduje się na środku pod językiem. Ze względu na budowę histologiczną to tkanka, której nie da się rozciągnąć.
FRENOTOMIA TO ZABIEG PRZECIĘCIA WŁÓKIEN WĘDZIDEŁKA JĘZYKOWEGO.
TYLKO PEŁNE UWOLNIENIE WARUNKUJE PÓŹNIEJSZĄ PRAWIDŁOWĄ FUNKCJĘ JĘZYKA.
Zabieg jest szybki i bezpieczny. U najmłodszych pacjentów (do ok 1 m-ca życia) przynosi natychmiastowy efekt.
SKRÓCONE WĘDZIDEŁKO JĘZYKOWE:
– utrudnia bądź uniemożliwia prowadzenie terapii logopedycznej,
– może być jedną z przyczyn wad wymowy,
– powoduje wady zgryzu, zaburzenia w pracy stawów skroniowo- żuchwowych,
– często powoduje bóle głowy,
– prowadzi do nieprawidłowego typu połykania oraz oddychania (tor ustny), co w konsekwencji prowadzi do częstych infekcji górnych dróg oddechowych,
– utrudnia spożywanie posiłków (żucie, połykanie),
– powoduje brak możliwości oczyszczania jamy ustnej z resztek pokarmu oraz samoistnego czyszczenia języka,
– może powodować wady postawy, kompensacje,
– źródło problemów ze ssaniem, karmieniem, rozszerzaniem diety (niemowlęta)
PRZECIWSKAZANIA:
– zaburzenia krzepnięcia,
– sekwencje Pierre’a Robina,
– wrodzone choroby jednostki ruchowej (niektóre).
ĆWICZENIA, KTÓRE NALEŻY WYKONYWAĆ PRZED ZABIEGIEM PODCIĘCIA WĘDZIDEŁKA JĘZYKOWEGO:
- Kląskanie (w przypadku braku kląskania rozpoczynamy od mlaskania – środek języka).
- „Malowanie sufitu” (przesuwanie czubkiem języka po podniebieniu – do przodu do tyłu, lewa/prawa strona).
- Przyklejenie całej masy języka do podniebienia.
- Oporowanie języka np. drewnianą szpatułką.
- Masaż języka (z wykorzystaniem szczoteczki do zębów oraz wskazującego lub małego palca).
- Masaż wędzidełka językowego- od nasady (od tyłu) ku jego czubkowi (do przodu) unosząc język do góry.
- Dotykanie językiem policzków od wewnętrznej strony.
- Dotknięcie czubkiem języka ostatnich górnych zębów trzonowych (najpierw z jeden strony, później z drugiej).
WSZYSTKIE ĆWICZENIA NALEŻY WYKONYWAĆ PO WCZEŚNIEJSZEJ KONSULTACJI ZE SPECJALISTĄ (LOGOPEDĄ)!
ĆWICZENIA, KTÓRE NALEŻY WYKONYWAĆ PO ZABIEGU PODCIĘCIA WĘDZIDEŁKA JĘZYKOWEGO:
- Kląskanie (w przypadku braku kląskania rozpoczynamy od mlaskania – środek języka).
- „Malowanie sufitu” (przesuwanie czubkiem języka po podniebieniu – do przodu do tyłu, lewa/prawa strona).
- Przyklejenie całej masy języka do podniebienia.
- Oporowanie języka np. drewnianą szpatułką.
- Masaż języka (z wykorzystaniem szczoteczki do zębów oraz wskazującego lub małego palca).
- Masaż wędzidełka językowego – od nasady (od tyłu) ku jego czubkowi (do przodu) unosząc język do góry.
- Dotykanie językiem policzków od wewnętrznej strony- ruchy boczne języka.
- Dotknięcie czubkiem języka ostatnich górnych zębów trzonowych (najpierw z jeden strony, później z drugiej).
- Masaż w miejscu cięcia– rozcieranie palcem ZAGOJONEGO miejsca nacięcia (wykonując ruchy od nacięcia ku górze w linii prostej (kciuk + palec wskazujący), następnie małymi ruchami kolistymi).
- Ćwiczenia czynności prymarnych- pozycja wertykalno-horyzontalna (spoczynkowa), oddech torem nosowym, trening połykania typu dorosłego.
- Ćwiczenia rozciągania- palec wskazujący (lub mały) umieszczamy pod językiem
i wykonujemy ruch unoszenia języka (po łuku), dwa palce wskazujące układamy pod językiem, podnosimy język najwyżej jak się da, przytrzymujemy 1-2 sekundy, następnie rozluźniamy. - Ćwiczenia mające na celu rozluźnianie dna jamy ustnej.
- Masaż z wykorzystaniem wibratora logopedycznego.
WSZYSTKIE ĆWICZENIA NALEŻY WYKONYWAĆ PO WCZEŚNIEJSZEJ KONSULTACJI ZE SPECJALISTĄ
(LOGOPEDA ORAZ OSOBA, KTÓRA WYKONYWAŁA ZABIEG)
Nie każde ćwiczenie oraz zaproponowany masaż będzie odpowiedni do wszystkich dzieci. Masaży wewnątrz jamy ustnej nie należy stosować u dzieci z wygórowanym odruchem wymiotnym bez wcześniejszego przygotowania oraz z nadwrażliwością w strefie orofacjalnej.
Ćwiczenia po zabiegu wykonujemy wtedy, gdy specjalista podcinający zezwolił na ćwiczenia.
Dziecko nie odczuwa dyskomfortu, rana jest zagojona – nie grozi krwawieniem (nie należy czekać do pełnego zagojenia). W zależności od typu cięcia (skalpel, nożyczki, laser), jego głębokości
i wielkości, pierwsze ćwiczenia mogą być wykonywane w różnym czasie.
KTO MOŻE WYKONAĆ ZABIEG FRENOTOMII:
– laryngolog,
– chirurg szczękowy,
– stomatolog,
– ortodonta.
POWYŻSZE ĆWICZENIA SĄ JEDYNIE PRZYKŁADAMI. NIE NALEŻY ICH SAMODZIELNIE WYKONYWAĆ W DOMU BEZ KONSULTACJI ZE SPECJALISTĄ.
„Ludzi sukcesu cechuje m.in. to, że wybierają wyłącznie takie posady i przyjmują tylko te zlecenia,
które umożliwiają im wykazanie się pełnią posiadanych umiejętności.
Odmawiają robienia rzeczy, jakich nie lubią albo na których szczególnie się nie znają.”
Sylwia Gędziarska
logopeda