Czym jest dziecięca apraksja mowy?
Jest to wrodzone zaburzenie planowania ruchów artykulatorów np. ruchów języka, warg, żuchwy, które są niezbędne do MÓWIENIA.
Należy pamiętać, że problem z mówieniem nie wynika z nieprawidłowej pracy mięśni, czy obniżonego napięcia mięśniowego.
Aby wypowiedzieć chociażby proste słowo np. mama, mózg musi zaplanować serię precyzyjnych ruchów warg, języka, podniebienia miękkiego itp., oraz przejść między tymi ruchami. Dopiero gdy nasz mózg zaplanuje całą pracę tzw. „plan działania” -> przesyła go do aparatu mowy.
Dziecko z dziecięcą apraksją mowy ma właśnie problem z tym „PLANOWANIEM DZIAŁANIA”, ponieważ na poziomie mózgu występują trudności z przywołaniem odpowiedniego wzorca ruchu i układania go w nowe konfiguracje.
Gdzie zatem szukać przyczyny?
Z uwagi, iż jest to zaburzenie wrodzone, przyczyna nie jest najczęściej znana. Cały czas trwają badania nad znalezieniem przyczyny. Prawdopodobnie jest to rodzaj niedojrzałości, niedokształcenia struktur mózgu.
Dziecięca apraksja mowy może być jedynym deficytem dziecka, ale może również występować w innych zaburzeniach:
- w zaburzeniach ze spektrum autyzmu
- w Zespole Downa
- przy niepełnosprawności intelektualnej
PAMIĘTAJMY! ŻADNE POWYŻSZE ZABURZENIE NIE JEST JEDNOZNACZE Z APRAKSJĄ!
Jak więc zdiagnozować dziecięcą apraksję mowy?
Diagnozę stawia LOGOPEDA, który posiada wiedzę na temat tego zaburzenia. W czasie badania logopeda musi zauważyć objawy charakterystyczne dla tego zaburzenia. Czasami proces diagnozowania może trwać dłużej niż jedno spotkanie.
Jakie są objawy dziecięcej apraksji mowy?
Głównym objawem są problemy z wypowiadaniem głosek lub sylab oraz łącznie ich razem. TUTAJ RODZICE MUSZĄ BYĆ BARDZO CZUJNI!
Dziecko może mówić sylaby „do” oraz „mu”, ale nie wypowie „do domu”. Im dłuższa wypowiedź tym więcej problemów ma dziecko. Charakterystyczne są również pazu między sylabami, słowami oraz poszukiwanie właściwego ustawienia artykulatorów, czyli np. ustawianie warg, języka.
BARDZO CHARAKTERYSTYCZNY DLA DZIECI Z DZIECIĘCĄ APRAKSJĄ MOWY JEST PROBLEM Z PRZYWOŁANIEM Z PAMIĘCI WZORCÓW RUCHOWYCH GŁOSKI.
Wygląda to następująco: dziecko może powtórzyć słowo, ale za chwilę może ono nie wiedzieć jak je wypowiedzieć.
Jak zatem wygląda terapia?
Terapia musi odpowiadać na główny deficyt dzieci, czyli wspomagać wypowiadanie nowych słów ze znanych już samogłosek lub sylab, uczyć nowych głosek i co najważniejsze – PRACOWAĆ NAD SAMODZIELNYM PRZYWOŁYWANIEM SŁOWA Z PAMIĘCI.
To, że dziecko coś powtórzy to dopiero połowa sukcesu – ważnym jest, czy zapamiętuje te słowa, używa ich w domu, w przedszkolu, czy wie co ma zrobić z ustami, językiem.
Dlatego niezastąpiona jest praca wg. zasad motorycznego uczenia – wiele powtórzeń, informacja zwrotna.
Jakie są rokowania ?
Każde dziecko jest inne, wyjątkowe, dlatego rokowania mogą się różnić. Możemy mieć do czynienia z łagodną formą i szybkim tempem uczenia się, jak i z większymi problemami nabywania mowy.
Dzieci z dziecięca apraksją mowy potrzebują odpowiednio prowadzonej terapii logopedycznej wg. zasad motorycznego uczenia. Optymalne efekty można uzyskać przy zaangażowaniu rodziny i innych bliskich dziecku osób.
https://apraksja.pl/terapeuci?wojewodztwo=7
Magdalena Pękul
logopeda