Chusta animacyjna z wyglądu przypomina spadochron – jest okrągła, może mieć 6 czy 3 metry średnicy (są też mniejsze o średnicy np. 1.75 m). Trójkątne, kolorowe kawałki lekkiego, ale mocnego materiału, zszyte w formie dużego koła obszyte mocną taśmą z uchwytami do trzymania.
Chustę można podrzucać, można się pod nią chować, można być na niej zakręconym i odkręconym, można po niej przetaczać przedmioty ku sobie. Wspaniały przyrząd do ćwiczeń tak ciała, jak i ducha.
Chusta, zwłaszcza przy pierwszym z nią spotkaniu stanowi dla grupy dużą atrakcję (sprawia to jej wygląd). Wskazane jest, aby uczestnicy mieli możliwość zapoznania się z nią (mogli nią pomachać, wejść pod nią), a dopiero potem mogli bawić się według określonych zasad. Do przeprowadzenia zabaw z chustą potrzebne jest duże, wysokie pomieszczenie. Jeśli warunki atmosferyczne są sprzyjające, dobrze jest organizować zabawy w plenerze. Należy pamiętać o sprawdzeniu podłoża, oraz o tym, że chusta nie jest przeznaczona do podnoszenia i podrzucania ludzi. Mając określony cel i znając swoją grupę (wiek uczestników, liczbę), prowadzący wybiera odpowiednie przykłady zabaw lub modyfikuje je w zależności od potrzeb. Zabawy z chustą poza tym, że są atrakcyjne dla dzieci to ćwiczą różne umiejętności; łącząc wrażenia wzrokowe, dotykowe i ruch, wprowadzają radosny nastrój i odprężenie.
Proszę pamiętać, że chustą może bawić się każdy. Oto propozycje.
Zabawy ułatwiające wzajemne poznanie i integrujące grupę
„Kogo brakuje?” – uczestnicy stoją w kręgu z zamkniętymi oczami trzymając chustę na wysokości pasa. Prowadzący wybiera osobę (może być ich więcej), która wchodzi pod chustę. Następnie wszyscy otwierają oczy i odgadują, kto jest pod chustą.
„Kolorowe wycieczki” – wszyscy siedzą na podłodze trzymając chustę na wysokości pasa. Prowadzący podaje nazwę koloru, a osoby trzymające ten kolor zmieniają się miejscami.
Zabawy ćwiczące refleks i spostrzegawczość
„Rybak i rybka” – uczestnicy stoją w kręgu trzymając brzeg chusty. Wybieramy dwie osoby, które przyjmują rolę „rybaka” i „rybki”. Rybak wchodzi na chustę i stara się złapać pływającą w wodzie rybkę. Bawiący się falują chustą, utrudniając w ten sposób zadanie rybakowi. Gdy ten złapie rybkę, następuje zmiana par.
„Sałatka owocowa” – uczestnicy trzymają chustę za uchwyty. Podzieleni są na cztery, pięć rodzajów owoców np. gruszki, banany, cytryny, truskawki, kiwi itp. Grupa wachluje chustą. Gdy jest ona wysoko prowadzący wymienia nazwy owoców, a osoby należące do tych rodzajów przebiegają pod nią zmieniając się miejscami i łapią inne uchwyty. Na hasło „sałatka owocowa” – wszyscy zmieniają miejsce. Zamiast owoców mogą być kolory.
Zabawy ćwiczące zwinność i zręczność
„Pająk” – uczestnicy stają wokół chusty. Jedna osoba dwukrotnie rzuca kostkę z kolorami. Pierwszy rzut – wskazuje kolor pola, na którym staje, drugi rzut – pole, na którym kładzie ręce.
„Naleśnik” – osobę leżącą na brzegu chusty zawijamy (głowa musi pozostać poza chustą). Ta próbuje sama się rozwinąć.
Zabawy z tunelem
Tunel to wykonany z miękkiego materiału długi kolorowy rękaw. Może być wejściem np. do „krainy wróżb i czarów”, może być elementem scenografii. Wejście do tunelu i wyjście zeń nie jest usztywnione, dlatego osoba, która jest w środku nie wie, gdzie jest jego koniec. Tunel jest wąski, dlatego dobrze jest przechodzić pojedynczo.
„Przechodzenie”
Uczestnicy zabawy przechodzą przez tunel w określony sposób, np. na czworaka, czołgając się, przodem lub tyłem, jak krab, opierając się na rękach itp. Prowadzący trzyma koniec tunelu, co umożliwia jego manewrowanie.
„Turlanie piłki”
Uczestnik zabawy wchodzi do tunelu. Przechodzi przezeń turlając przed sobą piłkę – popychając przed sobą piłkę rękami lub głową. I znów bawią się wszyscy, ale do tunelu wchodzą pojedynczo.
Chusta daje szereg możliwości jej wykorzystania. Wszystko zależy od naszej inwencji, pomysłowości. Niewątpliwie ma wiele korzyści. Reasumując:
– zaprasza do współdziałania (a nie współzawodnictwa),
– uczy czekania na swoją kolej (dzielenia się),
– doskonali spostrzegawczość i refleks,
– uczy przestrzegania zasad i słuchania poleceń,
– ćwiczy poczucie rytmu,
– gwarantuje dużo ruchu pełnego dobrej zabawy.
Szczerze polecam!
Izabela Kanclerz
Terapeuta Integracji Sensorycznej (SI)