Kim jest neurologopeda i kiedy należy się do niego zgłosić?

Neurologopeda to logopeda z dodatkową specjalizacją w zakresie diagnozowania i terapii osób z zaburzeniami komunikacji wynikającymi z uszkodzeń i dysfunkcji układu nerwowego, terapii dzieci z obciążonym okresem ciążowo –okołoporodowym czy zespołami genetycznymi. To specjalista, który zajmuje się diagnozą oraz terapią zaburzeń mowy i komunikacji o podłożu neurologicznym

Zgłoś się do neurologopedy, jeśli:

  • Twoje dziecko jest wcześniakiem i było karmione sondą,
  • Twoje dziecko jest z tzw. grupy ryzyka – wystąpiły różnego rodzaju trudności okołoporodowe,
  • Twoje dziecko ma diagnozę zaburzeń neurologicznych, stwierdzony zespół genetyczny,
  • Twoje dziecko ma problemy z jedzeniem – prawidłowym ssaniem, przyjmowaniem pokarmów o określonej konsystencji (podajesz mu tylko pokarmy papkowate, ma trudności z jedzeniem pokarmów stałych),
  • u Twojego dziecka zaobserwujesz problemy z nadmiernym ślinieniem, dziecko ma stale uchyloną buzię,
  • przebyłeś udar lub uraz mózgu (masz afazję lub dyzartrię),
  • mówisz niepłynnie – powtarzasz sylaby lub wyrazy, jąkasz się.

Neurologopeda pracuje z dziećmi:

  • które mają uszkodzenia lub dysfunkcje układu nerwowego,
  • które mają jakieś obciążenia z okresu ciążowego i okołoporodowego,
  • z zespołami genetycznymi,
  • z opóźnionym rozwojem mowy, zaburzeniami mowy i komunikacji,
  • które urodziły się przedwcześnie lub są z tzw, grupy ryzyka okołoporodowego,
  • z autyzmem,
  • z zespołem Aspargera,
  • z mózgowym porażeniem dziecięcym,
  • z rozszczepami wargi lub/i podniebienia,
  • z opóźnionym rozwojem psychoruchowym,
  • z dyzartią,
  • z afazją,
  • które się jąkają, mają zaburzenia głosu,
  • mają zaburzenia przyjmowania, rozdrabniania i transportowania pokarmów do żołądka (dysfagia),
  • z trudnościami ze ssaniem z piersi lub butelki, preferującymi wyłącznie papkowatą konsystencję pokarmu.

Neurologopeda pracuje również z osobami dorosłymi, które są po wypadkach, udarach, mają zaburzenia mowy i języka w wyniku uszkodzenia układu nerwowego w postaci np. dyzartnii, a także z pacjentami cierpiącymi na choroby neurodegeneracyjne.

Cele terapii neurologopedycznej:

  • rozbudowanie zasobu słownictwa czynnego i biernego,
  • usprawnienie motoryki narządów mowy,
  • poprawienie jakości funkcji językowej, oddechowej, fonacyjnej,
  • wypracowanie alternatywnych zachowań komunikacyjnych.